Indrukwekkende geschiedenis van de Joden aan het begin van de twintigste eeuw In de jaren dertig van de vorige eeuw maakten de Europese Joden een existentiële crisis door, die evenzeer het resultaat was van verval in eigen kring als van agressie van buitenaf. Anders dan in veel andere historische beschouwingen staan in dit boek niet de Joden vervolgers maar de Joden zelf centraal. En anders dan vaak wordt aangenomen, beseften steeds meer Joden maar al te goed dat zij aan de rand van de afgrond stonden. Aan de vooravond roept het verdriet en de vreugde in herinnering van de laatste fase van tweeduizend jaar Joodse geschiedenis in Europa. Wasserstein tekent een weids panorama dat wordt bevolkt door politiek leiders, boksers, rabbijnen, zionisten, huisvrouwen, zakenmannen, bedelaars, komieken, en kinderen zonder toekomst. Met een groot inlevingsvermogen, medeleven en een scherp gevoel voor ironie schildert Bernard Wasserstein in zijn boek een levendig en verhelderend beeld van een Joods Europa waarvoor het laatste uur had geslagen. Een ontroerende en nauwgezette historische beschrijving van een wereld aan de rand van de afgrond.' - The Independent In dik vierhonderd pagina's goed onderbouwd, precies, indringend proza roept Wasserstein een verdwenen wereld op. (...) Een waar kunststuk.' - The Sunday Times Een informatieve en ontroerende evocatie van de rijkdom en diversiteit van het Joodse leven in het Europa van voor de oorlog.' - The Jewish Chronicle Bernard Wasserstein doceert sinds 2003 moderne Europese Joodse geschiedenis aan de University of Chicago. Daarvoor was hij aan een aantal andere universiteiten verbonden. Van 1996 tot 2000 leidde hij het Oxford Centre for Hebrew and Jewish Studies. In 2011-2012 was hij gastdocent aan de Universiteit van Uppsala. Eerder schreef hij ondermeer Barbarij en beschaving (Nieuw Amsterdam) en Het einde van een diaspora. Joden in Europa sinds 1945. In de jaren twintig van de twintigste eeuw leken de Europese Joden deel uit te maken van een levendige, dynamische en florerende gemeenschap. Voor het eerst in de geschiedenis werden ze als burgers erkend in de landen waar ze woonden. In een groot deel van het continent, vooral in West-Europa en de Sovjet-Unie, klom een ambitieuze, Meritocratische middenklasse snel op de maatschappelijke ladder. Joden vormden de hoogst opgeleide etnische groep van Europa. Ze blonken uit in de wetenschap, schitterden in het theater en de literatuur en gaven de toon aan in het muziekleven. In de korte tijdsspanne van twee decennia tastte een dramatische verandering de maatschappelijke positie van de Joden aan. Al in 1939, voordat de nazi's besloten tot volkerenmoord over te gaan, was het Europese Jodendom de ondergang nabij. In grote delen van het continent waren de Joden hun burgerrechten ontnomen en stonden ze op het punt uitgestoten te worden. In demografisch opzicht dreigden ze in een neerwaartse spiraal te belanden die volgens sommige tijdgenoten wel moest uitlopen op ''raciale zelfmoord''. In dit boek wil ik proberen het volle Joodse leven in Europa in de jaren voor 1939 op te roepen, een tijd waarin de Joden, zoals bekend, aan de rand van de afgrond stonden. Centraal staan hun hoop en geloof, angst en ambitie, hun familiebanden, binnen- en buitenlandse verhoudingen, hun creatieve uitingen, vrijetijdsbesteding, nukken en grillen, kleding, eetgewoonten en, voor zover zich die laten vaststellen, de dingen die het leven voor hen betekenisvol en draaglijk maakten. Mijn belangrijkste streven was de in de vergetelheid geraakte mensen hun plek in de geschiedenis terug te geven, om de mannen, vrouwen en kinderen die kort daarna het leven zouden laten nieuw leven in te blazen.' Bernard Wasserstein in de inleiding